కిరాతార్జునీయం

౧
తకిట తక తక తకిట
చకిత పద యుగళా
నికట గంగా సహిత
మకుట గళ నిగళా
హరిహరాంచిత
కలా కలిత నీల గళా
సాంద్ర చ్చటా పటల
నిటల చంద్ర కళా

జయ జయ మహా దేవ
శివ శంకరా
హర హర మహా దేవ
అభయంకరా

౨
అని దేవతలు
శివుని కొనియాడ
పరవశమ్మున శివుడు తాండవమ్మాడగా

కంపించెనంతలో కైలాస మావేళ
కనిపించెనంత అకాల ప్రళయ జ్వాల

౩
జగము లేలిన వాని
సగము నివ్వెర బోయె
సగము మిగిలిన వాని
మొగము నగవై పోయె

౪
ఓం నమః శివాయ
ఓం నమః శివాయ

౫
అతడే అతడే అర్జునుడు
పాండవ వీర యశోధనుడు

అనితర సాధ్యము పాశు పతాస్త్రము
కోరి ఇంద్రగిరి చేరి
శివునికై
అహోరాత్రములు
చేసెను తపస్సు
ఇది సృష్టించెను
దివ్య మహస్సు

౬
నెలవంక తలపాగ
నెమలి ఈకగ మారె
తల పైని గంగమ్మ
తలపు లోనికి బారె
నిప్పులుమిసే కన్ను
నిదురోయి బొట్టాయె
బూది పూతకు మారు
పులితోలు వలువాయే

ఎరుక గల్గిన శివుడు
ఎరుకగా మారగా
తల్లి పార్వతి మారె
తాను ఎరుకతగా

ఓంకార ధనువుగా
ఒదిగె త్రిశూలమ్ము
కైలాసమును వీడి
కదలి వచ్చెను శివుడు

౭
శివుని ఆనతిని
శిరమున దాల్చి
మూకాసురుడను
రాక్షసుడు

వరాహ రూపము
ధరించి వచ్చెను
ధరా తలమ్మే
అదిరి పోవగా

౮
చిచ్చర పిడుగై
వచ్చిన పందిని
రెచ్చిన కోపముతో
అర్జునుడు
మట్టు పెట్టగా
పట్టె బాణము
ధనువొక చేతను
అందుకొని

చూసిన కంటను
చూడకనే
గురి చూసినంతనే
వేసినంతనే

౯
తలలు రెండుగా
విల విల లాడుచు
తనువు కొండగా
గిర గిర తిరుగుచు

అటు ఇటు తగిలిన
రెండు బాణముల
అశువులు వీడెను
వరాహము

౧౦
కొట్టితి నేనని
అర్జునుడు
పడగొట్టితి నేనని
శివుడూ

పట్టిన పట్టును
వదలకనే
తొడ గొట్టిన
బీరముతో అపుడూ

౧౧
వేట నాది
వేటు నాది
వేటాడే చోటు నాది
ఏటి తగవు పొమ్మని
విలు మీటి పలికే శివుడు

చేవ నాది
చేత నాది
చేటెరుగని
ఈటె నాది
చేవుంటే రమ్మని
కను సైగ చేసె
అర్జునుడు

౧౨
గాండీవ పాండిత్య కళలుగా
బాణాలు కురిపించె అర్జునుడు
కాని
అపుడతడు
వేయి చేతుల కార్త వీర్యార్జునుడు

ఓంకార ఘన ధనుష్టంకారముల తోడ
శర పరంపర కురిసె హరుడు
అయినా
నరుని కాతడు
మనోహరుడు

౧౩
చిత్రమేమొ
గురిపెట్టిన బాణమ్ములు
మాయమాయే

విధి విలాసమేమో
పెట్టిన గురి
వట్టిదాయే

అస్త్రములే విఫలమాయె
శస్త్రములే వికలమాయే

సవ్య సాచి కుడి ఎడమై
సంధించుట మరచిపోయే

౧౪
జగతికి సుగతిని
సాధించిన తల
దిగంతాల కవతల
వెలిగే తల

గంగకు నెలవై
కళ కాధరువై
హరి బ్రహ్మలకు
తరగని పరువై

అతి పవిత్రమై
అఘన మిత్రమై
శ్రీకరమై
శుభమైన
శివుని తల
అదరగా
సృష్టి చెదరగా

తాడి ఎత్తు
గాండీవము తో
ముత్తాడి ఎత్తుగా
ఎదిగి అర్జునుడు
చండ కోపమున
కొట్టినంతనే

౧౫
తల్లి దండ్రుల చలువ
తనువైన దేవుడు
కోరిన వరాలిచ్చు
కొండంత దేవుడు

ఎదుట నిలిచెను శివుడు
ఎద లోని దేవుడు
పదము లంటెను నరుడు 
భక్తి తో అపుడు

౧౬
కర చరణ కృతం వా
కర్మ వాక్కాయజం వా
శ్రవణ నయనజం వా
మానసం వాపరాధం
విహిత మవిహితం వా
సర్వమేతత్ క్షమస్వా
శివ శివ కరుణాబ్ధే
శ్రీ మహా దేవ శంభో
నమస్తే నమస్తే నమస్తే నమః

ఎప్పుడూ ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి

To listen to the song:

http://www.youtube.com/watch?v=NFafB5EuEDU

ఎప్పుడూ
ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి
ఎప్పుడూ
వదులుకోవద్దురా ఓరిమి

విశ్రమించవద్దు
ఏ క్షణం
విస్మరించవద్దు
నిర్ణయం

అప్పుడే
నీ జయం
నిశ్చయం రా

ఎప్పుడూ
ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి

నింగి ఎంత పెద్దదైన
రివ్వుమన్న గువ్వపిల్ల
రెక్క ముందు
తక్కువేనురా

సంద్రమెంత గొప్పదైన
ఈదుతున్న చేప పిల్ల
మొప్ప ముందు
చిన్నదేనురా

పశ్చిమాన పొంచి ఉండి
రవిని మింగు అసుర సంధ్య
ఒక్కనాడు
నెగ్గలేదురా

గుటకపడని అగ్గి ఉండ
సాగరాల నీదుకుంటు
తూరుపింట
తేలుతుందిరా

నిశా విలాసమెంతసేపురా
ఉషోదయాన్ని ఎవ్వడాపురా

రగులుతున్న గుండె కూడా
రాహువు కబళించలేని
సూర్య గోళ మంటిదేనురా

ఎప్పుడూ
ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి

నొప్పి లేని నిమిషమేది
జననమైన మరణమైన
జీవితాన
అడుగు అడుగునా

నీరసించి నిలిచిపోతే
నిమిషమైన నీది కాదు
బ్రతుకు అంటే
నిత్య ఘర్షణ

దేహముంది ప్రాణముంది
నెత్తురుంది సత్తువుంది
ఇంతకన్నా
సైన్యముండునా

ఆశ నీకు అస్త్రమౌను
శ్వాస నీకు శస్త్రమౌను
ఆశయమ్ము
సారధౌనురా

నిరంతరం
ప్రయత్నమున్నదా
నిరాశకే
నిరాశ పుట్టదా

ఆయువంటు వున్ననాళ్ళు
చావు కూడా నెగ్గలేక
శవము పైనే
గెలుపు చాటురా

ఎప్పుడూ
ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి

Basic Proportionality Theorem

This is to give you an understanding of basic proportionality theorem. Have a pen and paper ready. Draw and think as you read on. Unless you have understood a line, don’t proceed to the next.

This is the hypothesis which we want to prove: In a triangle, if a line is drawn parallel to one side, it divides the other two sides in the same ratio.

Draw a triangle. The top vertex is A. The bottom left vertex is B and the bottom right vertex is C.

DE is a line parallel to BC. D is a point on AB. E is a point on AC. (Therefore, the area of the triangle BED must be equal to the area of the triangle CED, because, both of them are on the same base (DE) and they are between the same parallel lines DE and AB. Connect B and E using dots. Connect D and C using dots. Look at the triangles DEB and DEC. See that their base is the same and that they are between the same parallel lines.)

Area (BED) = Area (CED) ………… (1)

We want to prove that DE divides AB and AC in the same ratio.

That is we want to prove that AD/DB is equal to AE/EC.

To prove, draw a dotted line EF perpendicular to AD. F is a point on AD. The angle at F is 90 degrees. Draw another dotted line DG perpendicular to AE. G is a point on AE. The angle at G is 90 degrees.

Now EF is the height of the triangle ADE. It is also the height of the triangle BDE. Look at the triangles and see why it is so. AD is the base of ADE and BD is the base of BDE if EF is the height.

In the same way, DG is the height of the triangle AED. It is also the height of the triangle CED. Do you see how? DG is the base of ADE and CE is the base of CDE if DG is the height.

NOW let’s prove the hypothesis.

Area (ADE) = (1/2) (AD) (EF)

Area (BDE) = (1/2) (BD) (EF)

Therefore,

Area (ADE) / Area (BDE) = AD / BD ………… (2)

Area (ADE) = (1/2) (AE) (DG)

Area (CDE) = (1/2) (CE) (DG)

Area (ADE) / Area (CDE) = AE / CE

Using (1), we can write this as

Area (ADE) / Area (BDE) = AE / CE ………… (3)

From (2) and (3), AD/BD = AE/CE

That shows that a line drawn parallel to one side in a triangle divides the other two in the same ratio.

(The part in the bold letters is the actual proof of the theorem. The rest is for your understanding.)

Teacher - Child Communication

Constructive Criticism

When you feel like criticizing a child, wait, hold on, manage your anger for a while and let that moment pass.

Now decide what the issue is that you want to talk about. Plan for a while what you want to say. Identify the problem as well as a solution before you begin to talk. Be clear about the intended outcome of the discussion. It must be constructive criticism, not just criticism. The aim is not to hurt the child but to make him realize his mistakes and to help him to do better. The language that you use should provide encouragement and motivation while pointing out the child’s mistakes.

Focus on one issue at a time. Only after one issue has been resolved, move to another.

Avoid judgmental language. (Example of judgmental language: You’re useless, It’s impossible to improve you, Your handwriting is hopeless, It’s no use telling you anything, You always do the same mistakes, You’re very slow etc.) Don’t sound harsh. Your voice must be cool and impersonal. Your body language should not show aggression. Don’t give the impression that you’re going to give him a lecture. Convince him that it is going to be a discussion. Remember, a discussion is quite different from an argument. Let the dialogue proceed slowly. Make sure that the facts you mention are accurate and not exaggerated.

Avoid comparison. Remember that each child is unique. No two are alike. No two need to be alike. Always tell the child that he must compete with himself and not with someone else.

Begin with the mention of something positive that you have recently noticed about the child. When you praise, be sincere in it. Insincere praise will do more harm than good. It will easily be noticed by the child.

Be polite while you point out the mistakes. Ignore the mistakes which are minor. The child should not feel you’re doing a fault-finding exercise. Instead, he should feel the exercise is going to help his improvement.

Use suggestive language. (Examples of suggestive language: Let’s see what can be done about this, let’s find out where the trouble started, let’s discuss why our effort hasn’t produced the desired result etc.)

Focus on the problem or the issue being discussed. It should not turn into a personal attack. Don’t allow the discussion to get sidetracked. Don’t dig the history of past mistakes and failures. It is the particular problem or behaviour that you want to deal with. The person is not the target. Problem-solving is the aim, not insulting or humiliation.

Don’t keep repeating the same points over and over again. Don’t center the discussion on what all you have done. Instead, center it on what he is required to do and how you’re going to help him in that.

Make sure the discussion won’t last beyond ten or fifteen minutes. If there is more to discuss, postpone it to the evening or the next day.

Language of Criticism

Versus

Language of Healing

C: You don’t have the potential to do it.

H: I remember what your geography teacher told me about you last month. I think you have the potential to do much better if you decide to work a little harder.

C: Your handwriting is hopeless.

H: Yes, right now your handwriting is not very impressive. But I can give you some tips now and if you follow them, I’m sure you’ll see a positive change soon.

C: You can never improve.

H: You know you started your preparation in the last time. I hope you will plan better next time.

C: Here, let me do that for you.

H: You’re doing it all right. If you don’t mind, may I assist you?

C: This is such an untidy work. I won’t check this. Take it back.

H: You know I have forty books to check. If you don’t write legibly, it will be very difficult for me to correct and it will be difficult for you to study later. I hope you won’t mind writing these three answers again.

C: Can’t you finish your work quickly, like other kids?

H: Your work is good but a bit slow. But don’t worry. I’m ready to help if you need.

C: Why do I always get complaints about you from other children?

H: Now, you know they are all your friends and you know every one of you has some responsibilities towards your friends. What is your idea?

C: Why, you’re the only one who always gets into trouble and not others?

H: Come on, let’s have a talk and find out where actually this trouble has started.

C: I don’t expect anything better from you than this.

H: I think you haven’t put in enough effort. If you do, believe me, your performance will be much better than what it is now.

Language of Praise

Versus

Language of Encouragement

Praise is based on emotion. Encouragement is based on logic. Praise goes to the head. Encouragement raises self-esteem. Praise is judgmental. Encouragement is evaluative. Praise tends to exaggerate. Encouragement is neutral and objective. Praise creates fear of failure. Encouragement teaches how to accept failures gracefully. Praise fosters dependence and false confidence. Encouragement results in self-reliance and a realistic self-assessment.

Examples:

P: You’re the best student I’ve ever had.

E: I really appreciate what you have done. Keep it up.

P: You’re always on time.

E: I notice that you understand the value of time. That’s a good thing.

P: I am so proud of you.

E: This achievement is a result of your planning and hard work. Continue it.

P: You’re the best helper I’ve ever had.

E: Today, if this class is so clean, there is lot of your effort in it. Thank you.